Kɔc abïk mol në pɔ̈liic piny, ku lɔ kɔ̈k thiaan në kɔ̈k ke kuriic, themkï bïk röt kual në agönh ë Bɛ̈nydït, ku riɛldïïtde ku dhuëëŋ, të le Yen Bɛ̈n bïï piny bɛ̈n lath.
Luändïït de tɔɔr ye ë jöŋgöörken tuk abïk we kuöm piny. Awuööu de jöŋgöörkɛn ke abëël ke tɔŋ abïk pɛ̈ɛ̈nykun lath, të jɔ kek lɔ ke ke tëëk në thook ke kal de pänydït cï riääk.
Të lan en tuɔɔc piny paan ë thuɔɔu, awuɔɔu de wïïkde piny abï juöör tïŋ. Tiim ke Eden kedhie, ku tiim kɔ̈k cï lɔc, tiim ke Lebanɔn ye ŋiëc piɔɔk ka ɣɔn cï lɔ në piny thar, abïk piɔ̈ɔ̈th miɛt në wïïkde.
Kë cä luöi yïn abï juöör juëc tɔ päu. Të lan abätäudï met yic, meliik abïï ke lath në riɔ̈ɔ̈c. Në ee köölë yïn bï wïïk, keek kedhie abïï keek lath ë biäk de wëiken.”