1 Go jam de Bɛ̈nydït bɛ̈n tëde yɛn an,
Ade riääk wutic ëbɛ̈n, yaaŋ kekë mɛth acïk kuɛɛr thiɔ̈ɔ̈ŋiic.
Piathëpiɔ̈u ee jur jat nhial, ku luɔi de kërac ee kɔc riɔ̈ɔ̈k.
Pänydïït ɣɔn piathëpiɔ̈u, acï ciët tiiŋ akɔɔrröör! Ɣɔn tueŋ aa thiäŋic ke kɔc piɛthpiɔ̈ɔ̈th, ku ënɔɔnë ee kɔc ee kɔc nɔ̈k kapäc kek cï döŋ thïn.
Du be gööny ë biäk ë tëtöökkun, acïn kë bï yïn tɔ waar. Wek cä luöi këtuc aya, në biäk juëc ë awɛ̈ɛ̈ckun, ku kërɛɛcdun adït.
Wek bï riɔ̈ɔ̈k në mac. Riɛmdun abïï tɔ kuëër pinydun, ku acïn raan bï we bɛ tak anandun.’ ” Bɛ̈nydït yen aa jam.
“Mɛnh ë raan, cï rɔt guiir luɔi bï yïn pänydïït cï yic thiäŋ ke kɔc ee kɔc nɔ̈k luöi këtuc? Tɔ ŋic karɛckɛn wään cï ke looi ëbɛ̈n.
Go jam de Bɛ̈nydït bɛ̈n tëde yɛn an:
