Ënɔɔnë kääckï ku takkï wenïïm! De mony duëër meth dhiëëth? Ka eeŋö yan moc ëbɛ̈n tïŋ ke bom ye yäc në yeciin cï tiiŋ rɔ̈p? Eeŋö ye kɔc kedhie kenyïïn nyuiin?
Të thiëëc kek yïn an eeŋö teer yïn, ke lɛ̈kë keek nɔn yen biäk de thook ee bɛ̈n. Të lee yen bɛ̈n, piɔ̈ɔ̈thken abïk thiäŋ në riɔ̈ɔ̈c, cinken abïk röt nöök, ku jöötden abï riääk, ku abïï ke lath miɔl. Akööl acïk bɛ̈n, anu eenë.” Bɛ̈nydït Awärjäŋ yen aa jam.
Acïï Bɛ̈nydït Awärjäŋ lueel an, “Pamkï wecin! Yuöpkï Wecök! Dhiaukï në jiɛthëpiɔ̈u në biäk de kërɛɛc cï baai de Yithriɛl looi. Abïk lɔ thou në tɔŋ, ku cɔk, ku jɔk.
“Lɔ caathë pänydït ë Jeruthalem yic ëbɛ̈n, ku ye raan cï yök ke nuan, ku jiɛth piɔ̈u në biäk de karɛc ku kanhiany ye kɔc keek looi ë pänydïtic, ye jak nɔm në kït.”
Yɛn aacï guöp thou ku dɔm juäi ya në nïn juëc. Na wën ke ya jɔt rɔt ku laar ë luɔɔi yic, luɔɔi cïï melik gäm ɛn. Ku yɛn aacïï nyuuth tɔ mum nɔm ku akɛ̈n bɛ̈n yökic.