Në wuöt ke piny ë kuur, ku në kur thäär, ku Juda nu të lɔ wöuwic, ku në piny de Benjamin, ku wuöt kor thiääk ë Jeruthalem, ku në wuöt ke Juda yiic, kɔc ee thök tiit abïk thöken bɛ aa kuëën nyïïn. Acä lueel, Yɛn Bɛ̈nydït.”
Yɛn bï dɛk mät we keek män bï aa këërkëër de riëër piɛth aɣet athɛɛr. Abä ke thieei, ku ŋuak kuënden nyin, ku yɛn bï tëdiën ɣeric yïk ë keyiic, të bïï yen tɔ̈u thïn aɣet athɛɛr.
Yɛn bï week tɔ näk abätäu, bä yɛn ke luɔi cä wek mändï dhoŋ kɔ̈u guöör. Të la wek lɔ ciëën ë pɛ̈ɛ̈nydïtkun yiic, yɛn bï jɔɔk tuc thook tuöc week, ka we bï röt gäm kɔc dɛ wek ater.
“Ee wek cä lɔc wapäc në juöör ke pinynɔm yiic kedhie, ku tiɛɛt week. Yen kë tɔ we loi kërac ka arëët. Ka wek bä luöi këtuc në biäk de karɛc juëc cäk looi.