Të tïŋ yïn piny ayɔŋë kɔc kuanynyïïn thïn ku jɔt yicden në riɛl, ke yï du gäi. Në luɔi ye bɛ̈ny nɔm dɛ raan mät ke yen nu në yenɔm, ku ade bäny dït kɔ̈k mät ë keek nu ë kenïïm.
“Ku yïn bï jɔ thiëc an, ‘Eeŋö cïï meth ee gum në biäk de awɛ̈ɛ̈c ke wun?’ Bɛ̈ɛ̈rde kï meth aaye yic ku këpiɛth looi. Acï ka cä lɛ̈k yen döt, ku kuɛny kecök apiɛth, ka yen ëyic abï pïïr.
Ee yen raan ee kërac looi yen abï thou. Meth acïï duëër gum në biäk de awäny de wun, ayï wun meth acïï duëër gum në biäk de awäny ë mɛnhde. Raan piathëpiɔ̈n abïï gäm ariöp de kapiɛth cï looi, ku raan ee karɛc looi abï gum në biäk de karɛc cï looi.
‘Ku na päl raan ee kapiɛth looi luɔidɛn de piathëpiɔ̈u, ku ciɛk luɔi de karɛc cït karɛc ye kɔc ee karɛc looi ke looi, bïï ceŋ ke pïïr aya? Ei! Acïn töŋ de kapiɛth wään ye looi bïï bɛ tak. Abï dhil thou në biäk de ciɛ̈n adöt ku në baŋ de karɛcke.
Na luɛɛl en an raan ee karɛc looi abï thou, ku kɛ̈në jɔ̈ɔ̈ny ke bï pïïrdɛn de luɔi de karɛc waar, ke bï wëike kony, abï thou ke ŋoot ke de guöp awɛ̈ɛ̈c, ku yɛn bï gääk de thonde tääu në yïyeth.