Yïn duëër awäu de tim de manderek ŋöör, ku mïthke tiim piɛth ëbɛ̈n athiëëkkï në ɣönda thok. Raandiën nhiaar, yïn cä muɔ̈k miɛtëpiɔ̈u, miɛtëpiɔ̈n thɛɛr kekë miɛtëpiɔ̈u de ënɔɔnë.
Kuat de kɔc yɔŋ week abïk bɛ̈n ku tukkï kemiɔl piny nyooth kek riëëuden. Kɔc wään ee yïn biɔɔn guöp, abïk lam në yïcök piny. Abïk yïn cɔɔl an, ‘Pänydïït de Bɛ̈nydït.’ ‘Dhiɔn, pänydït de Nhialic Ɣeric de Yithriɛl.’
Apiɛth tei, Nhialic guöpde, abï yï nyuöth kë bï yïn en ŋic: Nyan dhuec abï mɛwä dhiëëth ku abïï cäk an, Emanwɛl, të lueelë yen në thoŋda, ee “Nhialic atɔ̈u ke wook.”
Miɛtëpiɔ̈u arëët, nyan de Dhiɔn, moc kiɛɛu, nyan de Jeruthalem! Tiëŋkï, melikdun abɔ̈ tënu wek thïn! Abɔ̈ ke cï duaŋ nɔm, ku ë tiam, ku ë rɔt kuɔɔr piny, ka acath në muul kɔ̈u, acath adhäny thiin ë muul kɔ̈u.
Go Bɛ̈nydït de rɛm ke yɔ̈ɔ̈k an, “Piɛŋkï, Yɛn bï tunydï tuɔɔc tueŋ, le kueerdï kiɛm piny. Ku bïï löŋdiën cï mac bɛ̈n caal, yen tuny nhiaarkï. Ku ëtɛ̈ɛ̈n, Bɛ̈nydïïtduön kaarkï abï dap guɔ bɛ̈n Luaŋdït ëthiäu.
Raan cï guöp riɔ̈ɔ̈c në biäkdï ku në biäk de wëlkï, raanë abï Wën ë Raan guöp riɔ̈ɔ̈c në biäkde, të bï yen ke dhuëëŋ de yenguöp, ku dhuëëŋ de wun, ku dhuëëŋ de tuucnhial ɣeriic.
Go Yecu ke yɔ̈ɔ̈k an, “Tëë ye Nhialic yen ee Wuöördun, adï yak a nhiaar: nɔn ë bä yɛn tëde Nhialic bä eenë, ku yɛn ë cïï bɔ̈ në këde yenhdï, yen aa toc ɛn.
Ku yɛn, lɛc bän rɔt leec aliu ëtaiwei, ee këde tim cï rïïu nɔm etök, tim de Bɛ̈nydan Yecu Kërtho, raan cï ka ke piny nɔm tɔ piëëtë ëtim kɔ̈u tëde yɛn, ku piëëtë ya ë tim kɔ̈u tëde ka ke piny nɔm.