Ago Jothep dap jäl në kelɔ̈m ëthiäu në luɔi ë cï yen piɔ̈u kok ke mänhë. Go piɔ̈u guɔ thiaany. Go rɔt lɔ kɔ̈ɔ̈r të le yen dhiau thïn. Ago lɔ ɣöndɛn ë nïn thïn, le dhiau ëtɛ̈ɛ̈n.
Na ɣɔn, aacï run ke Nowa aa bot kadhetem, në kööl ë ye pɛɛi ye pɛ̈i rou thok thiëër ku dhorou, ke pïïu ë ke tul piny, ku liep tënhial e yic, ku wɛ̈l pïïu piny arëët, liëëpkï në piny nɔm.
Go tiiŋ wën pïïr ë mɛnhde ë yic, piɔ̈u kok ke mɛnhde arëët go melik yɔ̈ɔ̈k an, “Yïn bɛ̈nydï, gämë mɛnh pïïr raanë, ku du nɔ̈k!” Ku lueel ë tiiŋ däŋë an, “Acï bï ya këdï ku cie këdu, meth abïï tekic ë rou.”
Jɔt ɛn wo yïn, ku kɔtku, tɔ rɔt ee melikdï, ku lɛɛrë yɛn ɣöndu. Ke wok bï piɔ̈ɔ̈th miɛt ëtök, deku nhiëër arëët, cït man ë kɔc cï dek në mɔ̈u. Yen kë ye diäär ëbɛ̈n yïn nhiaar ka!