Jɔt rɔt pääcë yom de të lɔ rut. Ku yïn yom de wöuwic puɔ̈të të lɔ domdï, thiɔ̈ŋ yomic në awäu. Tɔ monydiën nhiaar bɔ̈ domde, ku bïï bɛ̈n cam në mïthkɛn mit aläl.
Yïn duëër awäu de tim de manderek ŋöör, ku mïthke tiim piɛth ëbɛ̈n athiëëkkï në ɣönda thok. Raandiën nhiaar, yïn cä muɔ̈k miɛtëpiɔ̈u, miɛtëpiɔ̈n thɛɛr kekë miɛtëpiɔ̈u de ënɔɔnë.
Kɔc kuanynyïïn ku kɔc cïn käŋ acïk kɔt të nu Yïn ku acï ke kony në akööl ke nuan. Acï ke gäm gëlgël në amaŋ ku atïm gël keek në atuöc kɔc ke akuöörkuöör ayek kɔc mak cït man amaŋ de rut ë ɣöt kɔ̈u.
Tiim juëc yiic abïk luɔk në këcam në nyin biäkë ku nyin biäkë. Yïthken acïkï bï aa biɔɔr, ku abïk nïïm dɛk mïth ke ke cïï kääc. Abïk nïïm dɛk mïth piɛth ë pɛ̈i nyïïn ëbɛ̈n, në biäk ye ë keek piɔɔk ë nyin ee bɛ̈n bei tëɣeric. Tiim abïk kacaam aa bɛ̈ɛ̈i, ku yïthken abïk kɔc tɔ waar në juäi.”
Tiim ke enap acïk riɔu, ku biɔɔr tiim ke ŋaap, ku tiim nu ë duum yiic kedhie acïk riɔu: tiim ke pomegraneet, ku akööt, ku tiim ke tupa. Ka kɔc acïkï piɔ̈ɔ̈th be miɛt.
Ku yok wonyïïn tääu në Yecu guöp, Yen woiku Bɛ̈ny cï gämda gɔl ku thöl. Aa cï gam në Yepiɔ̈u ëbɛ̈n luɔi bï Yen thou në thon ayäär, në tim cï rïïu nɔm kɔ̈u në biäk de miɛtëpiɔ̈u ŋic bï yök në thökde. Ku Yen ënɔɔnë arɛ̈ɛ̈r në ciin cuëëny de thööny de Nhialic nu nhial.
Go but bɛ̈ɛ̈r an, ‘Na kaarkï ë yic në baŋ bän aa bɛ̈ny në wënïïm, bäkkï rɛ̈ɛ̈rkï në atïmdï yic. Ku na cäkkï bɔ̈, ke mac abï bɛ̈n bei ë ya yic, ku ciɛm tiim ke thidar ke Lebanɔn.’