18 Na wën aa luɛɛl an, “Yɛn cï cök rieth,” go nhiëërduön agɔk, ya mɔ̈k nhial Bɛ̈nydït.
Acïï yïn bï tɔ löny, Nhialic raan ee yïn gël akääc ke yiɛ̈n ë ceŋ.
Kë cï lɛ̈k ɛn acä looi ëbɛ̈n, ku yɛn kën rɔt wony në luɔidu yic.
Du kɔc ke aterdï tɔ get ɛn guöp, du ke tɔ leec röt në luɔi cän wïïk!
Ku yɛn cï piɔ̈u duëër bäp, gämdï acï duëër jäl,
Duökï riɔ̈c, Yɛn tɔ̈u wo week! Yɛn ee Nhialicdun, në cïn kë riääc wek! Wek bä ke tɔ ye kɔc ril ku kuɔny week, wek bä ke gël, ku kuɔny week.
ku yɛn cï lɔ̈ŋ në biäkdu, ke gämdu cïï bï dak: ku yïn, të cï yïn yïpiɔ̈u guɔ puk, ke yï rit mïthëkɔckun piɔ̈ɔ̈th.”
“Eeŋö kënë miökë ɣaac ë jinii kathiëër, ago ke gäm kɔc kuanynyïïn?”
wek kɔc cï gël ë riɛl ë Nhialic në gäm, bäk kunydewëi yök, kuny cï thök ë guiɛɛk, ke bï tïc ëkööl rial wadäŋ.
“Ee kɔckɛn adööt gël apiɛth, ku kɔc ee karɛc looi ayek määr ë mɔ̈ɔ̈thic, acïn raan duëër tiam në riɛlde yetök.