12 Wɛ̈ɛ̈të wook buk lik de aköölkuɔ ŋic, agoku pɛlënɔm yök ë wo piɔ̈ɔ̈th.
Go lɛ̈k mɛnh ë raan an: “Riëëu de Bɛ̈nydït ee yen ee pɛlënɔm, ku pɔ̈kdu wekë luɔi de kërac ee yen ee yöŋ de käŋiic.”
“Bä jɔ pïïr aya agut cï nɛn Bɛ̈nydït? Bä thou nɛn? Lɛ̈k ë yɛn bï pïïrdï dap thök nɛn.”
Yïn ë ya gäm pïïr ciekic! Pïïrdï acït kë cïn këdäŋ tëde yïn. Pïïr de raan ëbɛ̈n acït man ë yom tëde yïn,
Pɛlënɔm ade naamdɛndït awär adhääp, ku yöŋ de käŋiic ade naamde awär atek.
Kët yïnydu ku piŋ wël ke pɛlënɔm, ku tääuwë wëëtdï në yïnɔm.
Tääuwë yïpiɔ̈u në wëëtic, ku yïnydu ke pïŋ de wël ke ŋïny de käŋ.
Kɔɔr yic ku pɛlënɔm ku yöŋ de käŋiic abä tuc gïth, du ke be pɔ̈l.
Dɔm pɛlënɔm kekë yöŋ de käŋiic. Du nɔm mär në kë lɛ̈k yïn, ku du dhälic.
Yöŋ yök yïn pɛlënɔm ade naamde arëët awär këriëëc ëbɛ̈n. Ku däŋ ye kek rou dɔm yöŋ de käŋiic.
Lɔ de raan ɣön ë dhiëëu aŋuän në lɔ ɣön ë dhuëëŋ, në luɔi ye thuɔɔu kɔc pïïr täk nïïm nɔn yen kueer le ë mɛnh ë raan thïn ëbɛ̈n ka.
Ye këduön loi looi apiɛth në riɛldu ëbɛ̈n, në biäk liu ë luɔi ku täk ku ŋïnydekäŋ ayï pɛlënɔm paan ë thuɔɔu wën bï yïn lɔ thïnë.
Yɛn bï luɔi dhil aa looi, luɔi ë raan ë toc ɛn, të ŋootë piny ke ye aköl: wakɔ̈u abɔ̈, të cïn raan duëër luui.
Na ë ke pelnïïm adï cïk ee kënë yökic, adï cïk riääkdɛn ciëën takic!