Acï Bɛ̈nydït de rɛm lueel an, “Ku ënɔɔnë, wek bäny ke kake Nhialic, wek ë röt yal wei në kueer yic yic. Ku wëëtdun ë kɔc juëc thɛl ë luɔi de karɛc yiic. Wek ë löŋ wään cä mac wokë kuarkun Lebai dhoŋ kɔ̈u.
Të cï mɛnhkui piɔ̈u diu në baŋ de rïïŋduön ë cuet, ke yïn cïï be rëër ë rëër ë nhiëër. Du raan riäk në rïïŋduön ë cuet, raan wään thouwë Kërtho në biäkde.
Apiɛth luɔi cïï yïn rïŋ bï aa cuet, ku luɔi cïï yïn mɔ̈u bï aa dek, ku luɔi cï yïn käŋ bï aa looi ëbɛ̈n, ka bï mɛnhkui tɔ wäc käŋ, ku ka bï e tɔ wiëëk, ku ka bï e tɔ kɔ̈c.
Ku wek ee dhiën cï lɔc, bäny ke kake Nhialic, bäny ke dhiën ë melik, jur ɣeric, kɔc lɛɛn ke Nhialic pei, ke we bï kɔc aa guiëër piath de Raan ë cööl week bei ë cuɔlic bäk aa tɔ̈u ë ɣɛɛrdɛn ë pinyic ɣɛɛrdɛn ë gäi.