Ku kɔc de wok ater acïk ɛn maan në biäk de katuc juëc cï ya yök, ayï kɔc rëër wok acïk ɛn biɔɔn guöp. Ku määthkï ayek gup riɔ̈ɔ̈c në yɛn ku kɔtkï të cï kek a tïŋ.
Gokï lueel an, “Abï ke nɔ̈k ë näŋ tuc, kek kɔc racpiɔ̈ɔ̈thë, ago domdɛn ë enap tääu ë kɔc kɔ̈k cin, kɔc bï dom aa tiit, kɔc bï yen aa yiɛ̈n mïth ke tiim ëkööldɛn ee kek luɔk.”
Go yɔ̈ɔ̈k an, ‘Në wëlkuön cï lueel, kek abän ke löŋdu guiir, yïn ee lïm rac. Yïn cï a ŋic nɔn aa yɛn raan rilic, nɔn aa yɛn käŋ kuany ka kɛ̈n tääu piny, ku nɔn aa yɛn käŋ tem ka kɛ̈n com:
ke ke kääc tëmec në riɔ̈ɔ̈c cï kek riɔ̈ɔ̈c ë lɛ̈ŋ cï e leeŋ wëi, ku luelkï, an, “Amawoou! Madinoou! Gök de pänydït Babilon, pänydïït ril! Ee thaar tök en aa yök yïn këduön tuc!”
Guɔ röl däŋ ë raan piŋ, röl bɔ̈ paannhial, lueel en, an: “Bäkï bei thïn, wek kɔckï! Ke we cïï bï mat në yen ëtök në karɛcke, ke we bï liu ë kakɛn riäk en yiic!