Acïtkï jɔ̈k dït piɔ̈ɔ̈th cie kuɛth. Kek ee bänykë acïkï käŋ ee yökiic. Raan ëbɛ̈n në keyiic aye ŋɛk kë nhiɛɛr ë piɔ̈nde looi, ku ye ŋɛk këdäŋ kɔɔr ke de kë bï yök thïn.
Kɔc abïk tai ë piny nɔm, abïk piɔ̈ɔ̈th jiɛth ku nɛ̈k cɔk keek. Në ŋɔ̈ɔ̈ŋden ku në agönhden yic, abïk melikden ku Nhialicden läm aciɛɛn. Ku aduëërkï tënhial woi,
Ku kë lueel ë Bɛ̈nydït kï an, “Ku në biäk de tït mär kɔckï. Të cï ë ke cääm apiɛth, ke luelkï an, ‘Wek bï dɛ rëër lɔ dïu.’ Na cï keek nyɔ̈ŋ, ke ke riëëc kɔc nɔn bï tɔŋ ke yök.
Ka ënɔɔnë, wek bï kɔc ke ater aa lɔ luööi, kɔc bïï Bɛ̈nydït keek tuöc week. Wek bïï cɔk nɔ̈k kekë reu, ku ciënkï kɔ̈ɔ̈th lupɔɔ, ku we bï këriëëc ëbɛ̈n aa kɔɔr. Bɛ̈nydït abï week yɔŋ cï ka ɣɛ̈ɛ̈c wëëth agut të bïï ë week riɔ̈ɔ̈k.