Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Yak tak nɔn cän kɔckï cuɔp wei, cït man ye raan tiiŋde pɔ̈l? Tɔ̈u awereek ke pääl ënou? Yak tak nɔn cän we ɣɔ̈c pɛ̈c bïï we peec cït man ë raan ee mïthke ɣaac ke ke ye lïïm? Ei, wek aake leerë keek ë pɛ̈cic në biäk de awɛ̈ɛ̈ckun, wek aa toocë wei në biäk de karɛc yak looi.
Go ë Bɛ̈nydït lɛ̈k ɛn an, “Yɛn bï kɔc ke ater tuɔɔc bïk wëu ku kajuëc ke kɔckï lɔ jɔt, në baŋ bän ke luöi këtuc në biäk de karɛc cïk looi pinyden ëbɛ̈n.
ku wɛ̈ɛ̈l cɔl kinamon, ku mer, ku wal ŋïr, ku miök tum, ku libano, ku mɔ̈u, ku miök, ku agamɔ lɔ mot, ku agamɔ kënë guöör, ku ɣɔ̈k, ku thök, ku jöŋgöör, ku abëël, ku lïïm, ku wëi ke kɔc.
Go Bɛ̈nydït piɔ̈u diu kekë kɔc ke Yithriɛl, go keek tɔ mɛk ë kɔc ee käŋ peec ku peckï keek. Acï kɔc ke aterden thiääk në keek tɔ tiam keek, ago kɔc ke Yithriɛl nïïm jɔ ciën riɛl kony kek röt.