Ku na week, wek kɔc ee rinkï riëëu, wek bä yiɛ̈n piathëpiɔ̈u ku rëër lɔ dïu cït man ye akɔ̈l thok bɛ̈n. Wek bï nïïm lääu, ku miɛtkï piɔ̈ɔ̈th cït man ë dɛɛu cï luöny bei kɛl.
ku raan ëbɛ̈n raan ë dek ë pïïu bä gäm en acïï bï bɛ aa yal anande, pïïu bä gäm en abïk aa nyin de pïïu ë yeyäc, awaŋ bï aa cool ë tul ɣet pïïr athɛɛr.”
Luɔi ee yen Nhialic, Raan ɣɔn yöök ɣɛɛrëpiny, an, “Bä bei tëcol, ye piny riaau!” Yen aa riau wopiɔ̈ɔ̈th, agoku riau de ŋïny de dhuëëŋ de Nhialic yök, riau nu ë Yecu Kërtho nyin.
Miɔ̈c piɛth ëbɛ̈n, ku miɔ̈c cï dikëdik ëbɛ̈n, abɔ̈ tënhial tëde Nhialic, ke lööny piny tëde Aciëŋ de ɣɛɛrëpiny, Raan cïï yepiɔ̈u ee pɔ̈ɔ̈k, ku cïn atïptïïp de yäl de rɔt.
Ku wek ee dhiën cï lɔc, bäny ke kake Nhialic, bäny ke dhiën ë melik, jur ɣeric, kɔc lɛɛn ke Nhialic pei, ke we bï kɔc aa guiëër piath de Raan ë cööl week bei ë cuɔlic bäk aa tɔ̈u ë ɣɛɛrdɛn ë pinyic ɣɛɛrdɛn ë gäi.