Kërɛɛcde acï guɔ tïŋ, ku acïn këde yic thïn kekë riääkde. Wïïkde ee kërac aläl, ku acïn raan cï ye duut piɔ̈u. Kɔc ke aterde acïk tiam, ku ee Bɛ̈nydït lɔ̈ŋ në kokdepiɔ̈u.
Na wën, ke ke bïï raan të nu yen, raan cï duany, adhɔt piny ë agen nɔm, go Yecu gämden tïŋ, ku yöök raan cï duany an, “Pälë yïpiɔ̈u piny, mɛnhdï, karɛcku acï ke päl yïn.”
Ku kuëëŋ mël ku lueel an, “Bɛ̈nydït de rɛm, tïŋ ɛn yɛn lïmdu! Tïŋ ee nuandïït cï ya yökë, ku tak ɛn! Du nɔm mär në yɛn! Gämë ya mɛwä, ku të le yïn e gäm ɛn, abä gäm Bɛ̈nydït bï aa këde në pïïrde yic ëbɛ̈n, ku acï bï kɔn muut nɔm anande.”