Yen luɔi bïï Nhialic käudï thieei ka, në baŋ cï yen män bï tɔ̈u athɛɛr looi kekë yɛn, amat cïï bïï bɛ dhoŋ kɔ̈u, ee gutguut cïï bïï waar. Yen kë ya kɔɔr ëbɛ̈n ka, kënë abï ya tiëmdï, ku abï Nhialic tɔ loi rɔt.
Ku duökï täu de pinyë nɔm ënɔɔnë ee dɔmic, jakï röt puk në luɔi ë piɛcë we looi nïïm, ke we bï këde piɔ̈n ë Nhialic aa them nɔn yïn en dï, piɔ̈n piɛthë, ku mit, ku cï dikëdik.
Yak jam de Kërtho tɔ rɛ̈ɛ̈r ë weyiic në pɛlënɔm ëbɛ̈n, abäk kuɛth ë ye, yak röt wɛ̈ɛ̈t wapäc ku yak wenïïm tak në diɛt, ku diɛt ke Nhialic ku diɛt ke Wëidït, ku yak Bɛ̈nydït kɛ̈t në miɛt ë wepiɔ̈ɔ̈th.
Yen du yïn ee yäär në jam de Bɛ̈nydïïtda jam ee cäätɔɔ lueel, ku du yäär në këdï yɛn ee raandɛn cï mac: ye katuc guum wekë yɛn ëtök në biäk de wëlpiɛth në riɛldïït ë Nhialic.
Na cak kɔc e looi aya, ke këërkëër ë wec Nhialic akääc, ke cïï wiëëk, acï gäär kɔ̈u cöökë an, “Bɛ̈nydït aŋic kɔc cï aa kɔcke.” Ku cöökë aya an, “Raan ëbɛ̈n raan ee Kërtho cɔɔl rin ë nyaai ë luɔi de këracic.”
Miɔ̈c piɛth ëbɛ̈n, ku miɔ̈c cï dikëdik ëbɛ̈n, abɔ̈ tënhial tëde Nhialic, ke lööny piny tëde Aciëŋ de ɣɛɛrëpiny, Raan cïï yepiɔ̈u ee pɔ̈ɔ̈k, ku cïn atïptïïp de yäl de rɔt.
Du awerek de ee löŋë kɔn tɔ jël në yïthok. Ye cool ë ŋɛk yïn e yic, aköl ku wäkɔ̈u ke yï bï luɔi de këriëëc ëbɛ̈n jɔ lëu, kë cï gɔ̈ɔ̈r thïn. Ke yï bï jɔ tiam.
Guɔ rɔt cuat piny ë yecök, an, ja lam. Go ya yɔ̈ɔ̈k, an, “Acie yen! Yɛn ee lïm wo yïn ëtök, ku ya lïm wokë mïthëkɔckun ëtök kɔc ee ya cäätɔɔ ee jam de Yecu döt: ye Nhialic lam!” Wëi ke guiëërëwël kek aye cäätɔ luel këde Yecu.