Na wën ke lëk ɛn an, “Tɔ kɔckë ril nïïm, thiök keyïth ku tɔ ke miŋ, agokï cuö be daai në kenyïïn, ku cïkï be piŋ në keyïth, ku cïkï käŋ be yökiic në kepiɔ̈ɔ̈th. Ke ke cïï kepiɔ̈ɔ̈th bï puk aguɔ ke tɔ dem.”
Piɔ̈n ë kɔckë acï guɔ cuai, Ku acïkï ee piŋ apiɛth ë keyïth, ku acïk kenyïïn niɛɛn, Ke ke cïï bï daai ë kenyïïn, Ku pïŋkï ë keyïth, Ku yökkï jam ë kepiɔ̈ɔ̈th, Ku jɔkï kepiɔ̈ɔ̈th puk, Aguɔ keek tɔ dem.”’
Në luɛl ë ye kek jam juëc ɣɔ̈ric lueel ë keliëp tei, në ŋɔ̈ɔ̈ŋ de ka ke yäc, ku në luɔi ë dhööm, en aye kek kɔc wëŋ, kɔc, an, bɛ̈nkï ë liŋliŋ në kɔc ee tɔ̈u ke ke wäc käŋ.
Du ee cool ë jam ke yï leec rɔt, ayï jam ee yïn jam ke yï ɣɛ̈ɛ̈c yïnɔm. Në luɔi ŋic ë Bɛ̈nydït Nhialic këriëëc ëbɛ̈n, ku Bɛ̈nydït ee këriëëc ye raan ëbɛ̈n looi them.