141 Yɛn cïn naamdï ku dhäl ɛn guöp, ku yɛn cïï wëëtdu ee dhɔɔtic.
Yɛn ee pïïrdï kuɔɔn ë ceŋ, ku yɛn kën nɔm määr ë löŋdu.
Yɛn ee dhuëëŋ yök në lööŋku yiic,
Yɛn cï nɔm mum cï thök cï määr, ka bä kɔɔr ɛn, yɛn awundu, në biäk kɛ̈n yɛn lööŋku dhɔɔt yiic.
Na yɛn, yɛn cïï be aa raan, yɛn ee kɔ̈m, ye raan ëbɛ̈n biɔɔn guöp, ku dhäl ɛn!
Yɛn kɔ̈c ku kuany nyin, ku yïn kën nɔm määr ë yɛn. Yïn ee konydï ku Nhialicdï, dap ya bɛ̈n kony!
Lïk de käŋ mat ke riëëu de Nhialic yen aŋuän në juëc de käŋ kekë rëër në wëliic.
Apiɛth bä kalik yök në piathëpiɔ̈u, në kajuëc ye yök në luɔi rɛɛc de ruëëny yic.
Raan adön kuanynyin aŋuän në raan piɔl piɔ̈u ee lueth töör.
Du nɔm kɔn määr në wëët lɛ̈k yïn mɛnhdï. Ku ye lööŋ thɔ̈n yïn döt aköölnyïïn.
Ayok dhɔɔt guöp ku reecku, go nuan ku guum arɛɛm. Acïn raan töŋ ee Ye lieec ayok dhɔɔt guöp, abï ciët kë cie këdäŋ.
Na wën, ke jɔ kɔckɛn ë piööcë leec, ku lueel an, “Thieithieei wek kɔc kuanynyïïn, ciɛɛŋ de Nhialic ee këdun!
Go Yecu lueel an, “Awɛn adekï ɣöötkɛn cïk wec piny, ku diɛt nhial adekï ɣööt, ku Wën ë Raan acïn të kɛn en enɔm.”
Wek ŋic dhuëëŋ de Bɛ̈nydan Yecu Kërtho piɔ̈u, acakaa yen ë juëc ë kake, ke ye rɔt tɔ ye raan kuany nyin në biäkdun, luɔi bä wek aa kɔc juëc ë kakun në kuany kuɛɛny en nyin.
Piɛŋkï wek mïthëkɔckuɔn nhiaar! Kën Nhialic kɔc kuanynyïïn lɔc, kɔc kuanynyïïn në kakë piny nɔm, bïk aa kɔc dïït ë gäm, ku yek kɔc bï ciɛɛŋ lɔ̈ɔ̈k lak, ciɛɛŋ cïï Nhialic kɔn lueel an, bï gäm kɔc nhiaar en?