Na wën aacï Aɣithopel ye tïŋ nɔn cïï Yithriɛl jamde rɛɛc, go mulde duöt kɔ̈u ku jël lee paanden. Na wën cï kake guiir kedhie, ke jɔ rɔt lɔ nöök. Go thou ku tɔ̈ɔ̈u në raŋ de yïï wun yic.
Go melik raan de Kuc thiëc an, “Dhuŋ thiin cɔl Abthalom piɔl guöp? Go raan de Kuc bɛ̈ɛ̈r an, “Aciɛɛn de kɔc de ater ë yïn ku kɔc kɔɔr luɔi bïï kek yïn luöi këtuc abïk ciët dhuŋ thiinë.”
Wën ë Raan ë bɛ̈n ke ye cam ku ye dek, go kɔc lueel an, “Tïŋ raanë, ee mamïth ku ye raan ë dek ë mɔ̈u arëët, ku ye mɛ̈thë ë kɔc ë athölbö tɔ kut ku kɔc ë kërac looi! Ku Pɛlënɔm aye tɔ ye yic tei në mïthke.”
En ata yɛn we ŋic cöökë, yen acïn raan jam ke cath ke Wëndït ɣer ke Nhialic raan bï e lueel an, “Yecu ade guöp aciɛɛn!” Ku acïn raan duëër e lueel an, “Yecu ee Bɛ̈nydït,” të cïï en cath ke Wëidït.