Ee yic, aya lueel an yïn bï ya yök, ku yïn bä pɔ̈k nɔm pinydun. Wek bä määtiic në juööriic ëbɛ̈n ku në ɣään yiic ëbɛ̈n, ɣään cän we thiäi thïn, ku wek bä bɛ̈ɛ̈i ciëën piny wään bän week kɔn cuɔp wei le we peec thïn. Acä lueel, Yɛn Bɛ̈nydït.’
Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Juöör piɛŋkï kë luɛɛl, ku yak wëlkï luɛɛl ë bɛ̈i mec nu ë wɛ̈th tɔ̈u lɔɔk. Yɛn cï kɔckiën ke Yithriɛl thiɔ̈i ku abä ke määt yiic, ku abä ke tiit cït man ye tïn ë thök lunyde tiit.
Abä ke bɛ̈ɛ̈i të lɔ rut, ku määt ke yiic në aguut ke piny. Cɔɔr ayï ŋɔl abï bɛ̈n ke keek, ku bɔ̈ diëër liac ku diëër kɔɔr dhiëth. Abïk bɛ̈n ciëën ke ke ye jurdït.
Ku kitkï din ë piɛc cak, luelkï, an, “Yïn rɔ̈ŋ we luɔi duëër yïn awerek nööm, ku kuek adɔ̈kkë bei: Ë luɔi cï yï nɔ̈k, ago wo wɛ̈ɛ̈r bei në riɛmdu në këde Nhialic ë dhiën yiic ëbɛ̈n, ku thok yiic ëbɛ̈n, ku kɔc yiic ëbɛ̈n, ku juöör yiic ëbɛ̈n,