Aye lueel an, “Bäny kedhie, wën ee kek duëër kɔckï aa jɔ̈ɔ̈ny, acïk cɔɔr! Acïn kë ŋickï. Acïtkï jɔ̈k ë piny tiit, ku cïkï ye biöu, ayek gäk ke ke dhɔt piny ku jɔkï ya nyuöth. Anhiaarkï nin aläl!
Aciɛɛn yen aya wek röt cieen, ku tɔ̈ɔ̈rkï röt lueth, ku näkkï röt, ku cuɛ̈ɛ̈rkï röt, ku nɔ̈mkï diäär ë röt. Wek ee lööŋ mäc röt, ku gɔ̈thkï ku dhuööŋkï kekɔ̈ɔ̈th. Ku wek ee riɛm lëu ë cieŋ.
Aye Bɛ̈nydït lueel an, “Yɛn bï ee riäŋë yiɛ̈n mɛnh ë raan, ka raan ëbɛ̈n abï cath ëpäthpäth cï cɔɔr, në luɔi cïï kek A luöi awäc, ka rimken abïk wat cï pïïu ku jɔ gupkɛn cï thou dhɔt piny ke ke cï ŋuäc.
Na lak ee kënë looi, ke wek bï piny ciɛŋkï dhiöök. Raan ee kɔc luc ee piny dhiöök, të cïn thon ë raan ë raan luc, ke piny acïn luɔi bï ye luöi miɔ̈c de wɛ̈k ke de raan cï kɔn luc thïn.