Ago tunynhial ceŋ lupɔ ɣer kääc në kiir nɔm, ciin cuëc ku ciin cam yaak nhial, ku kuëëŋ në rin ke Nhialic Pïïr Athɛɛr. Acä piŋ ke lueel an, “Abïï ya run kadiäk ku biäk. Të bïï yaaŋ de kɔc ke Nhialic thök, kakë kedhie abïk röt dhil kɔn looi.”
Guɔ tunynhial piŋ röl athiëc tunynhial däŋ an, “Agut cï nɛn yen bïï ee kakë, ka wën cï tïŋ ë nyuuth yic ŋoot ke ke lɔ tueŋ? Agut cï nɛn yen bïï kërɛɛcdïïtë tɔ̈u ë nyin de miɔ̈c ye nɔ̈k ë ceŋ yic? Agut cï nɛn yen bïï ë rem ë paannhial kekë tëɣeric ŋoot ke ke dum yiic?
Ayek cök ë kɔɔr kek en an, Ee köölou ku nɔn ee yen kööl cït ŋö, kööl cï Wëidït nu ë keyiic nyooth, ɣɔn lueel kek ka bïï Kërtho guum, ku dhuëëŋ bï bɛ̈n ë kecök, ke ke ŋoot wei.