Kɔc man yɛn, ke cïn kë cä looi, kuënden ajuëc aläl awärkï nhïm ke yanɔm. Kɔc ke aterdï ayek a mak në lueth, Keek arilkï, ku akɔɔrkï bïk ya nɔ̈k. Acïk ya tɔ col ka kën ke kual.
Ku wook ayadäŋ wok aaye kɔc cïn nïïm wään thɛɛr, kɔc ee löŋ rɛɛc piŋ, kɔc cï math, wok ee ye lïïm ke ŋɔ̈ɔ̈ŋ ee wo dɔm ŋɔ̈ɔ̈ŋ kithic, ku yok lïïm ke kamit yok kɔɔr ë wopiɔ̈ɔ̈th, wok aaye tɔ̈u ke wo racpiɔ̈ɔ̈th deku yiic tiɛɛl, ku man kɔc wook, ku manku röt.
Kën ee mïth ke Nhialic lɔ dhek kï, ku lɔ mïth ke jɔŋdït rac dhek: raan cïï këde piathëpiɔ̈u ee looi, ka cie këde Nhialic, ayï raan cïï mɛnhkënë ee nhiaar.
Të lueelë raan en, an, Yɛn nhiaar Nhialic, ku mɛɛn mɛnhkënë, ka ye alueeth: raan cïï mɛnhkënë ee nhiaar raan cï tïŋ guöp, ke duëër Nhialic nhiaar adï, Raan kën tïŋ guöp?
Na wën, aa piŋ Eliap Debid ke jam ke kɔc, ke ŋëny Debid ke jam ke kɔc, ku lëk en an, “Eeŋö tɔ yï bɔ̈ eenë? Eeŋa cï nyäŋ thökku ë jɔ̈ɔ̈ric? Täudu aŋic yïn ee mɛnhë, aŋiɛc nɔn yen lɛc yen ëbïï yï. Ee tɔŋ yen ë bä bɛ̈n woi baaŋ!”