Ago Jothep lɛ̈k mïthëkɔcken an, “Ee yɛn Jothep mänhëdun, wää ŋoot ke pïïr?” Na wën, apiŋ ë mïthëkɔcken ee jamë, ke cïkï puk nɔm. Acïk bɛ̈n riɔ̈ɔ̈c arëët.
Go rɔt puk, na wën cï ke tïŋ ke ke lɛ̈m aciɛɛn në rin ke Bɛ̈nydït. Go kɔ̈ɔ̈r ayuääl kaarou bɛ̈n bei në tiimiic, ku cuetkï wäthii kathiërŋuan ku rou në ke yiic.”
Wek jam ke we ɣɛ̈ɛ̈c wenïïm an, “Wok cï löŋ mac në thuɔɔu ku loiku amat në paan ë thuɔɔu. Të le riääk bɛ̈n, acäk ŋic nɔn cïï yen we bï yök, në luɔi cä wek röt kan në tör ë wël ku mɛth ke bï we gël.
Ku wook ayadäŋ wok aaye kɔc cïn nïïm wään thɛɛr, kɔc ee löŋ rɛɛc piŋ, kɔc cï math, wok ee ye lïïm ke ŋɔ̈ɔ̈ŋ ee wo dɔm ŋɔ̈ɔ̈ŋ kithic, ku yok lïïm ke kamit yok kɔɔr ë wopiɔ̈ɔ̈th, wok aaye tɔ̈u ke wo racpiɔ̈ɔ̈th deku yiic tiɛɛl, ku man kɔc wook, ku manku röt.