Tɔŋdɛn biökkï në abëël wïïrken yiic acïnkï thaarden, acïn raan bï jam ë gɛ̈ɛ̈r luɛɛl! Wo bï kajuëc ke rem de tɔŋ de ater tɛ̈k röt, ku abïk juëc aläl ayï ŋɔl abïï tɛ̈k. Bɛ̈nydït guöp yen abï aa meliŋda, abï we mac ë Yen ku gël wook.
Të cïï Bɛ̈nydït bɛ̈ny ee löŋ guiir bɛ̈ɛ̈i, Bɛ̈nydït ee tɔ̈u kekë bɛ̈ny abïï keek luäk bei në kɔc ee ke yɔŋ cin të pïïr en. Bɛ̈nydït ee piɔ̈u kok ke keek, në luɔi cï dhiëndɛn ye kek dhiau në yaaŋ yɔŋë keek Bɛ̈nydït puk piɔ̈u.
Ee Yɛn Nhialicdun, Raan ë luäk week në nuɛɛnkun yiic ku ka dhal week ëbɛ̈n, ku ee köölë wek cï ya reec, ku lɛ̈kkï Yɛn an gäm week melik. Yen tëde ka, ënɔɔnë mätkï röt Bɛ̈nydït wedhie, në dhiëënkun ku ɣöötkun.”’