Ku nɔɔnë, luɔi bä wek e ŋic nɔn ciɛthë Wën ë Raan ke riɛl ë piny nɔm riɛl bï en karɛc pɔ̈l, ago raan cï duany yɔ̈ɔ̈k an, “Jɔt rɔt, jɔt agendu, lɔ baaidu.”
Go kënë looi ë akööl juëc. Na wën, ke Paulo diu piɔ̈u, ku puk rɔt, yöök jɔŋë an, “Në rin ke Yecu Kërtho yïn yɔ̈ɔ̈k an, bä bei ë yeguöp.” Go bɛ̈n bei ë thaar manë guöp.
Na wën, aacï Petero ke tïŋ, ke yöök kɔc an, “Week, wek röör ke Yithriɛl, eeŋö gäi wek ee kënë? Ku eeŋö tuɔɔm wek wogup wäkya, abï ciët wok ë tɔ ee raanë cath në riɛlda wogup, ku në riëëu ee wok Nhialic riëëu? Acie yen.
Ku rin ke yen, në gäm cï wo rinke gam, yen aa tɔ raanë ril, raan wɔikï ku ŋiɛckï: yeka, gäm bɔ̈ tëde yen acï raanë gäm guöp cï dikëdik ë wenyïïn wedhie.
jakï kënë ŋic wedhie, ayï kɔc ke Yithriɛl, takï ke ŋic kedhie an, në rin ke Yecu Kërtho de Nadhareth, raan cäk piäät ë tim cï rïïu nɔm kɔ̈u, raan cïï Nhialic jat nhial ë kɔc cï thou yiic.