Ku Naaman, bɛ̈ny ë rem de tɔŋ ë melik de Thiriya, aaye raan dït tëde bɛ̈nyde, ku ye raan de naamde, në luɔi cï Bɛ̈nydït Thiriya kony në yen ë kuny dït, ku ye raan ril ŋeny aya, ku aa de guöp wɛth.
Na wën, aacï kɔc teer ëteer dït, ke Petero jɔt rɔt, ku lueel an, “Wäthii, aŋiɛckï löny cï Nhialic a lɔc wään ë weyiic an, bï Juöör wëlpiɛth piŋ ë yathok, ku gamkï.
Na ɣɔn amiäk, ke yök kɔc kaarou në kɔcken yiic ke ke piɔ̈t kapäc, ku jɔ kɔɔr luɔi bï en keek mɔ̈ɔ̈k an, ‘Wäthii, wek ee kɔc ke raan tök, eeŋö cam wek röt?’
Ku ee dhuëëŋ de Nhialic piɔ̈u, en atäu ɛn ë täudï: ku dhuëëŋ de yenpiɔ̈u dhuëëŋ cï yiɛ̈n ɛn, acie këɣɔ̈ric, yɛn ee luui arëët, ka wäär keek kedhie: ku acie yɛn ee luui, ee dhuëëŋ ë Nhialic piɔ̈u, en aye luui, dhuëëŋ ë tɔ̈u ke yɛn.
Na wën ke lëk ë kɔc Thaulo an, “Duëër Jɔnathan thou adï? Ku ee yen raan ë tɔ Yithriɛl tiëm ë tiëm dïïtë? Ei taitai, wok cï kuëëŋ në rin ke Bɛ̈nydït pïïr. Cakaa riöp de yen cök ë cïï dhoŋ. Kënë looi ee köölë aa looi në riɛl de Nhialic.” Ago kɔc Jɔnathan jɔ kony ku akënë bɛ̈n nɔ̈k.