Ë loi tëde raanpiööcë të thoŋ en kekë raan ë wëët en, ku ë loi tëde lïm të thoŋ en kekë bɛ̈nyde. Të cï kek bɛ̈ny de dhiën lat tɔkï ye Beeldhebub, cïkï kɔc ke dhiënde bï aa lat arëët awär luɔi ee kek bɛ̈nyden lat?”
Ku bänydït ke ka ke Nhialic ku kɔc ee löŋ gɔ̈ɔ̈r akɔɔrkï luɔi bï kek e dɔm ë thaar manë guöp, ee riɔ̈ɔ̈c riɔ̈ɔ̈c kek ë kɔc tei: aŋickï nɔn ë lueel en kääŋë në këden.
Takkï wenïïm në jam cä lɛ̈k week an: ‘Lïm acï bɛ̈nyde wär ë dït.’ Të cï kek a yɔŋ, ka bïk we yɔŋ ayadäŋ, ku të cï kek jamdï döt, ka bïk jamdun döt ayadäŋ.