Go bäny lɔ tëde melik ku luelkï an, “Yen ee monyë abï dhil nɔ̈k. Në ee jam jiɛɛm en, abï rem de tɔŋ nu ë pänydïtic tɔ pɛ̈l röt wei, ku alui kë cït ee kënë raan ëbɛ̈n, raan cï döŋ ë pänydïtic. Acïï kɔɔr bïï kɔc kony, akɔɔr bï ke luöi buɔ̈t.”
Na wën, ke bɛ̈nydïït ë kake Nhialic, kekë bɛ̈ny ë Luaŋdït, ku bänydït kɔ̈k ë ka ke Nhialic, të cï kek kake piŋ, ke ke jɔ nïïm a cɔ̈ɔ̈t cɔ̈ɔ̈t në këden, në të bï jam nɔm pëk thïn.
an, “Kënku week yɔ̈ɔ̈k arëët an, Duökï kɔc ee bɛ wɛ̈ɛ̈t ee rinkë? Ku tiëŋkï, we cï Jeruthalem thiɔ̈ɔ̈ŋ në wëëtdun, ku we de piɔ̈ɔ̈th luɔi bä wek riɛm ë raanë dɛɛr ë woyiëth!”
Ku wek bäny de nïïm lïïm, yak luui wäklë ayadäŋ tëde lïïmkun, yak wɛ̈i pɔ̈l wɛ̈i aa wek ke waai: në ŋïny ŋiɛc wek cöökë an, Bɛ̈nydun week ayadäŋ anu paannhial, ku acïn kuëny ee yen kɔc kuany yiic.