Kënë ee jam bɔ̈ tëde Nhialic në biäkde läi ke piny de wöuwic an, “Tuuc yak tooc, ayek cath piny ë riɔ̈ɔ̈c de yic kɔ̈ɔ̈r ku karɛc de thook wurïï ayï ŋuäl ee päär. Ayek mulken ku thɔ̈rɔ̈ɔ̈lken thiɔ̈ɔ̈ŋ kɔ̈ɔ̈th në kajuëc ke miɔ̈c le gäm jur cïï keek ee kony.
Na wën, acï kɔc juëc tïŋ, kɔc ke Parithai kekë Thadokai, ke ke bɔ̈ bïï ke bɛ̈n baptith në yen, ke ke jɔ yɔ̈ɔ̈k an, “Wek mïth ke karɛc, eeŋa ë yöök week an, bäk kat e agönh bï bɛ̈n?
Na wën, aacï kɔc ke pinyë kërac tïŋ, ke lɔ nornor ë Paulo cin, ke ke jɔ röt yɔ̈ɔ̈k kapäc an, “Raanë ë raan däŋ dhil nɔ̈k, ku ciɛk, an, cï ban ë wɛ̈ɛ̈ric, ka ŋoot ke bï aciɛɛnde nɔ̈k.”
Yek kɔc ë ka ke Kërtho looi? (Yɛn jam cït raan jiɛɛm wei) awäär ke, ë luɔi tuc, en awäär ɛn keek, ku wäär keek ë dui cïï duëërë kueen, ku mäny ee ya cool ë mɛcë yɛn ë aloc yiic, ku ŋïny aa yɛn cool ë ŋïc rɔt thuɔɔu.