29 Go kɔc jäl ë yelɔ̈ɔ̈m ënɔnthiinë, kɔc wën, an, bïk e luɔp në dui, go bɛ̈nydïït de rem ë tɔŋ riɔ̈ɔ̈c aya, të cï en e ŋic nɔn ee yen Romai, wën cï en ë tɔ dutë.
Go bɛ̈nydït de rem de tɔŋ lɔ të nu yen, le ku dɔm, ku tɔ rek ë joth kaarou, go thiëëc an, “Ee yïn ŋa? Eeŋö cï looi?”
Go bɛ̈nydïït de rem de tɔŋ bɛ̈ɛ̈r an, “Yɛn ë wëu juëc tääu piny në biäk bän aa dïl.” Go Paulo lueel an, “Ku yɛn ë dhiëth ke ya ye dïl.”
Ee kueer ë gäm de yic aŋäth yen aa tɔ diëër kɔ̈k tɔ pukë nïïm kɔc nhiaarkï, ɣɔn cï kɔn thou ku be ë ke tɔ pïïr. Kɔc kɔ̈k ë keek aake jiëi nɔmlääu agokï thou, kɔ̈k aake luc në ɣööt ke dömiic, në luɔi bï kek këpiɛth yök në kööl ë jön ë rɔt bï kɔc bɛ pïïr në pïïr piɛth cïï kɔ̈u bï tɛɛm.