Go lɛ̈k ɛn an, “Daaiyë në yïnyin, mɛnh ë raan. Piëŋë apiɛth, ku kët yïyic ke yï cï rɔt päl piny ku woi këriëëc bä nyuöth yïn ëbɛ̈n, në biäk ë bïï yïn ee tënë në biäk de ee kënë. Yïn bï baai de Yithriɛl lɔ lɛ̈k këriëëc cï tïŋ ëbɛ̈n.”
yen acäk nööm, të cï e yiɛ̈n week në këde löŋ cïï Nhialic lueel ë yepiɔ̈u, ku në ŋïny cï en e kɔn ŋic, aguɔkï piäät ë tim cï rïïu nɔm kɔ̈u në ciin rac, ku näkkï abï thou.
We cä nyuöth këriëëc ëbɛ̈n, luɔi bä wek aa luui aya, aguɔkï kɔc kuanynyïïn dhil aa muk, ku yak wenïïm tak në wël ke Bɛ̈nydït Yecu, wään lueel en en an, ‘Raan yïn raan däŋ käŋ, yen aye thieei awär raan ë yïnë käŋ.”’
Ku ka ke ayäär ka cï moony acuk ke jäi, ku wo cie rëër ë wo ye ruɛ̈ny, ku cuku läm ë Nhialic ee cäkic, ee yic en a yok tɔ tiëc, ago wo ŋic ë kɔc piɔ̈ɔ̈th kedhie nɔn piɛth wok ë Nhialic nɔm.
Abï ke tääu ë Kërtho cin, raan cï wo tɔ yök ka buk lɔ̈ɔ̈k lak, në mɛ̈k cï wo kɔn meek cït man cï Nhialic e lueel ë yepiɔ̈u, Raan ë këriëëc looi ëbɛ̈n, cït löŋ cï tak ë yepiɔ̈u.
Ku acït man cï Nhialic wo tɔ piɛth an, bï wëlpiɛth tääu ë wocin, yen aye wok jam, acie kɔc ke yok tɔ mit piɔ̈ɔ̈th, ee Nhialic Raan ee wo them piɔ̈ɔ̈th.