“Tiëŋkï, dhueny kën kɔn yök kekë moc abï meth yök, ago mɛwä dhiëëth, ku abïk meth cäk rin, an, Emanwɛl, (të pukë yen ë thoŋda, yen aye, “Nhialic ee tɔ̈u kekë wook”).
Go lɛ̈k ɛn an, “Dhuëëŋ de yɛnpiɔ̈u ee yï kiët: riɛldiën dït aye tɔ ye dikëdik në kɔ̈c kɔ̈ɔ̈cë raan.” Yen abän rɔt aa leec ke ya mit piɔ̈u aläl në kɔ̈c aa yɛn guöp kɔ̈c, ke riɛldït ë Kërtho bï rëër ë yaguöp.
Të cïï Bɛ̈nydït bɛ̈ny ee löŋ guiir bɛ̈ɛ̈i, Bɛ̈nydït ee tɔ̈u kekë bɛ̈ny abïï keek luäk bei në kɔc ee ke yɔŋ cin të pïïr en. Bɛ̈nydït ee piɔ̈u kok ke keek, në luɔi cï dhiëndɛn ye kek dhiau në yaaŋ yɔŋë keek Bɛ̈nydït puk piɔ̈u.