“Ku të ye kek week bɛ̈ɛ̈i ë ɣööt ke Nhialic yiic ku bäny nïïm bäny ee löŋ guiir, ku bäny ee kɔc cieŋ, ke we duökï ë diɛɛr në wël bäk bɛ̈ɛ̈r, ku në kë bäk lueel.
Go Paulo lueel an, “Acïk wo dui ë kɔc nïïm, ke wo kënë yiëk nïïm gääk, ku yok Romai, ku acïk wo cuat ë aloocic, ku duëërkï wook jäp biic ëcuëër ënɔɔnë? Acie yen, në ke bɔ̈ kegup, bïk wo bɛ̈n bɛ̈ɛ̈i bei.”
Na wën, ke Judai reec gäm, ke ke dɔm tiɛɛl, ku cɔlkï röör rac në kɔc ke thuukic, bïk ke bɛ̈n kony, gokï rem kut, abïk pänydït tɔ päl awuɔɔu ëbɛ̈n, gokï tɔŋ lɛɛr ɣön ë Jathon, akɔɔrkï Paulo kekë Thila luɔi bï kek ke bɛ̈ɛ̈i bei yïnkï ke kɔc.
Ku acakaa wok ë cï kërac kɔn guum, ku wo ye luöi kërac aläl ë Pilipoi, acït man ŋiɛc wek en, ke wo ŋoot ke wo ye week guiëër wëlpiɛth ke Nhialic në ater dït, ke wo ril piɔ̈ɔ̈th ë riɛl ë Nhialicda.