Yïn bä gäm mïth juëc, mïth cït kuɛl nhial, ku gäm keek ee pinyë. Ku juöör ke piny nɔm kedhie, abïk aa lɛ̈k Ɛn an thiɛɛi keek cït man cän mïthku thieei.
Dhiɔn, lɔ nhial në kuur bäär nɔm ku luel wëlpiɛth! Dhiɔn, cɔ̈t në röl dït, caalë wëlpiɛth! Luel këriëëc ku du riɔ̈c, lɛ̈kë wuöt ke Juda, nɔn bïï ë Nhialicden!
Ee kë piɛth cït ŋö bä raan toc tïŋ ke bɔ̈ ke cath ë kur nïïm, ke bïï wëlpiɛth, wël ke mät, wël ke piath! Ee thoŋ de tiëm caal, ku lɛ̈k Dhiɔn an, “Nhialicdu ee melik!”
Apiɛth tei, Nhialic guöpde, abï yï nyuöth kë bï yïn en ŋic: Nyan dhuec abï mɛwä dhiëëth ku abïï cäk an, Emanwɛl, të lueelë yen në thoŋda, ee “Nhialic atɔ̈u ke wook.”
Miɛtëpiɔ̈u arëët, nyan de Dhiɔn, moc kiɛɛu, nyan de Jeruthalem! Tiëŋkï, melikdun abɔ̈ tënu wek thïn! Abɔ̈ ke cï duaŋ nɔm, ku ë tiam, ku ë rɔt kuɔɔr piny, ka acath në muul kɔ̈u, acath adhäny thiin ë muul kɔ̈u.
Go Bɛ̈nydït de rɛm ke yɔ̈ɔ̈k an, “Piɛŋkï, Yɛn bï tunydï tuɔɔc tueŋ, le kueerdï kiɛm piny. Ku bïï löŋdiën cï mac bɛ̈n caal, yen tuny nhiaarkï. Ku ëtɛ̈ɛ̈n, Bɛ̈nydïïtduön kaarkï abï dap guɔ bɛ̈n Luaŋdït ëthiäu.
Ku na week, wek kɔc ee rinkï riëëu, wek bä yiɛ̈n piathëpiɔ̈u ku rëër lɔ dïu cït man ye akɔ̈l thok bɛ̈n. Wek bï nïïm lääu, ku miɛtkï piɔ̈ɔ̈th cït man ë dɛɛu cï luöny bei kɛl.
an, “Wek röör, eeŋö luɔɔi wek kakë? Wok ee kɔc tei, wok kït piɔ̈ɔ̈th ë week! Ku wek guïïrku wëlpiɛth, ke we bï röt yal wei ë kaɣäär yiic cït ee kakë, ku jakï wepiɔ̈ɔ̈th wël Nhialic pïïr, Raan ë cak nhial ku piny ku wɛ̈ɛ̈r, ku ka nu ë keyiic kedhie.
Ku bïk aa guiir adï, të kënë ke tooc? Acït man cï e gɔ̈ɔ̈r an, “Eeŋö cï kɔc cök dikëdik alë, kɔc ee wëlpiɛth guiir, wël ke mät, kɔc ë wëlpiɛth guiir, wël ke këpiɛth!”
Ayek kɔc ke Yithriɛl, ku muŋ cï Nhialic ke muk ë dhuëëŋ ee këden, ayï lööŋ cï mac, ayï tɛ̈ɛ̈u cï löŋ tääu piny, ku luɔi de ka ke Nhialic, ku läm, ku ka cï kɔn lueel, an, bï ke gäm keek, ayek kaken,