Go Danyel dhel ë yepiɔ̈u nɔn cïï yen rɔt bï riɔ̈ɔ̈k në cäm de kuïn ku dëŋ de mɔ̈n de baai de melik. Go Acepenadh bɛ̈ny tueŋ de rooc yɔ̈ɔ̈k, në luɔi bï yen en pɔ̈l ke cïï rɔt riäk.
Rɛ̈ɛ̈rkï ë yayic, ku yɛn ë weyiic. Acït man cïï këër duëër luɔk etök, të cïï en rɛ̈ɛ̈r ë timic, yen acït week aya, we cïï duëër luɔk, të kɛ̈n wek rëër ë yayic.
Na wën, aacï kɔc pɔ̈k kɔc wën ë guëër, ke Judai juëc kekë Juöör cï röt tɔ ye Judai, kɔc riëëu Nhialic, ke ke kuany Paulo cök kekë Baranaba. Gokï jam në keek, yöökkï keek aläl an, bïk a cool ë tɔ̈u në dhuëëŋ de Nhialic yic.
Ku ritkï kɔcpiööcë piɔ̈ɔ̈th, yöökkï keek an, “Bïk aa tɔ̈u ë gämic apiɛth, ku an, në guöm ee wok katuc juëc guum en abï wo dhil lɔ ë ciɛɛŋ de Nhialicic.”
ku jëlkï ëtɛ̈ɛ̈n në abël lek Antiokia, paan cï wäthii ke kɔn tɔ̈ɔ̈ŋ thïn wään an, bïk cath në dhuëëŋ de Nhialic piɔ̈u në këde luɔiden, luɔi cïk guɔ thöl ënɔɔnë.
Ku acïn kë ya tɔ dït ee kakë yiic, acakaa pïïrdï acä duëër theek, luɔi bän luɔidï thöl ë miɛtëpiɔ̈u, ku thɔ̈l luɔi cïï Bɛ̈nydït Yecu tääu ë yacin an, bä aa cäätɔ, bï wëlpiɛth aa guiir, wëlpiɛth ke dhuëëŋ de Nhialic piɔ̈u.
Ku ade mony cɔl Jothep, mony cï tuuc cäk rinke an, Baranaba (yen aye wën ë Muŋdepiɔ̈u, të pukë yen ë thoŋda), ku ye raan ë Lebi, paanden ee Thaiperuth,
Yen ka, wek mïthëkɔckuɔn nhiaar, yak kɔ̈ɔ̈c tëdun aril, duökï röt ë tɔ jäp tëdun, yak wenyïïn ŋuak në luɔi de Bɛ̈nydït ë aköölnyïïn kedhie, në ŋïny ŋiɛc wek luɔiduön ril nɔn cïï en ee kë ɣɔ̈ric ë Bɛ̈nydïtic.
Löŋ cä lueel ë yapiɔ̈u aya, cä lueel ë ya wiël piɔ̈u? Ayï löŋ ë ya lueel, ee këde guöp en luɛɛl ɛn en, cït man en ë lööŋ kaarou an, “Ɣɛɛ, ɣɛɛ,” ku, an, “Ei, ei?”
Nhiaarkï Bɛ̈nydït Nhialicdun. Yak riëëu ku yak röt tɔ ë adööt ku ëtɛ̈ɛ̈n week në mïthkun wek bï cieŋ apiɛth ee pinyë, piny cï thɔ̈n kuarkun yï Abraɣam ku Yithaak ku Jakop.
Yɛn ë awerek cekë tɔ luëthë week ë Thiluano, raan ŋiɛc nɔn ee yen mɛnhkënëdan adöt, acä gäär week riɛɛt ɛn wepiɔ̈ɔ̈th, ku ta rɔt ee cäätɔ në cöökë an, kënë ee dhuëëŋ de Nhialic piɔ̈u dhuëëŋ yic, dhuëëŋ kääc wek thïn.