Na wën ke raan ee tïït ë be raan däŋ tïŋ ke bɔ̈ ke riŋ ayadäŋ, go raan ë rëër ë kal thok cɔɔl an, “Tïŋ! Raan däŋ ka riŋ yetök!” Go melik puk nɔm an, “Yen abïï thoŋ piɛth ayadäŋ.”
Wën ŋoot en ke jam, ke Jɔnathan wën Abiathar bɛ̈ny de kake Nhialic go ɣëët. Go Adonija lɛ̈k en an, “Bä ɣöt yïn ee raan piɛth, yïn bï dhil dɛ thoŋ piɛth bɛ̈ɛ̈iyë.”
Go raan tït në alooc nɔm bɛ lueel an, tuc ë ɣet në kɔciic, ku akën yenɔm bɛ pɔ̈k ciëën. Ku lueel an, “Bɛ̈ny wat kɔc akuath abëlde cï raan cï miɔ̈l, acït Jeɣu wën ë Nimci!”
Ee kë piɛth cït ŋö bä raan toc tïŋ ke bɔ̈ ke cath ë kur nïïm, ke bïï wëlpiɛth, wël ke mät, wël ke piath! Ee thoŋ de tiëm caal, ku lɛ̈k Dhiɔn an, “Nhialicdu ee melik!”
Ku bïk aa guiir adï, të kënë ke tooc? Acït man cï e gɔ̈ɔ̈r an, “Eeŋö cï kɔc cök dikëdik alë, kɔc ee wëlpiɛth guiir, wël ke mät, kɔc ë wëlpiɛth guiir, wël ke këpiɛth!”