Ago wɛ̈ɛ̈tke guëër ë yelɔ̈ɔ̈m, ayï duetke, bïk bɛ̈n luk piɔ̈u. Go kɛ̈n gam në luk. Go lueel an, “Yɛn bï mɛnhdï dhiëëu agut të bän lɔ paan ë thuɔɔu.” Ku ŋoot ke dhiëëu Jothep wënde.
Na ɣɔn në nïn kadhorou cök, ke meth ë thou. Go lïïm ke Debid riɔ̈ɔ̈c në luɛl bï kek yen lueel an meth acï thou. Gokï lueel an, “Tiëŋkï, acuk them buk jam në Debid ke meth ŋoot ke pïïr, go jaai ku cïï wook piŋ thook. Duëërku jɔ lɛ̈k en adï an meth acï thou? Tɛk däŋ de kërɛɛc bïï luöi rɔt!”
Gokï bɛ̈n tëde Debid bïk muk piɔ̈u ke bï këcam thiëëp të ŋoot piny ke ɣer. Go jaai ku kuëëŋ an, “Yɛn bïï Nhialic luöi këtuc të la yɛn kuïn cam ku nɔn ee däŋ pei të ŋoot akɔ̈l ke kën thëi!”