Ku lueel an, “Bänykï, wek liɛp an yalkï röt baai de lïmdun bäk wecök lɔ waak, ku niɛnkï ëtɛ̈ɛ̈n. Ku miäk wek duëër pääc aduduur, ku ŋuɔɔtkï ke we lɔ tueŋ.” Agokï puk nɔm an, “Ei, wo bï niin ë pëëric eenë.”
Go kacaam nööm në paam de Jothep nɔm, ku gëmë keek. Ku kë ë gëm Benjamin amat këde ŋɛkic në keyiic raan dhïc. Ku dëkkï në Jothep ëtök, ku jɔkï piɔ̈ɔ̈th miɛt ë röt.
Go yenɔm wɛ̈l tik, ku yöök Thimon an, “Cï tiiŋë tïŋ? Yɛn ë bɛ̈n ɣöndu, ku yïn kën a gäm pïïu waak ɛn ke yacök: ku tiiŋë acï a waak cök ë pïïu ke nyin, ku weec keek ë nhïm ke yenɔm.