Na wën ke lïm de raan de Nhialic ë jɔt rɔt, ku riɛɛl biic adurduur, go rem de tɔŋ cï wut tuɔɔk tïŋ, rem cath ë jöŋgöör kɔ̈ɔ̈th, ku rem cath në abëël, go lueel an, “Wok cï thou bɛ̈nydï! Eeŋö buk looi?”
Bɛ̈nydït ee pinynɔm caath ku woi, ke bï riɛl gäm kɔc piɛth piɔ̈ɔ̈th ee yen riëëu. Yïn cï tak cït man ë dhɔ̈n, gɔl ënɔɔnë leer tueŋ, yïn bï tɔ̈u ë tɔɔŋ yiic.
Ku duökï wepiɔ̈ɔ̈th ee tɔ päu ë këdäŋ në kɔc dɛ wek ater. Aterden në week, yen aye ŋïny aa wek riääkden ŋic, ku ye ŋïny bä wek kunyduön ëwëi ŋic, kuny ë bɔ̈ tëde Nhialic.
Go Bɛ̈nydït lɛ̈k Jocua, an, “Du riɔ̈c në keek. Miäk aköl wälë, abä ke gäm Yithriɛl ke ke cï thök ë nääk kedhie. Wek bï jöŋgöörken tɔ ye ŋöl miäk, ku ɣaakkï abëëlkɛn ke tɔŋ.