Acä ke bɛ̈ɛ̈i piny wään cän gutguut lueel an bä gäm keek. Na wën tïŋ kek kur bär ku tiim tɔ̈c, gokï miɔ̈c näk gäm keek kedhie. Acïk a tɔ göth në miɔc näk yek nyop ku mɔ̈n yek bɛ̈ɛ̈i ke ye miɔ̈c.
Ku ŋoot Giliyad ke loi karɛc? Ee kɔc cïn naamden. Aŋootkï ke ke ye yiëth näk miöör në Gilgal? Yïïkken abïk ciën nɔmden, abïk ciët kur ë nyiɛɛiyë keek të gɔl ë dom.
“Ayï wënkui, ku nɔn ee wëndu, ku nɔn ee nyandu, ku nɔn ee tiiŋduön nhiaar, ku nɔn ee raan määth wek arëët, aduëër yïn riit piɔ̈u ë määth, ke yï bï yiëth lam, yiëth kënë ke kɔn lam wekë kuarkun.
‘Aciɛɛn de Nhialic abï tɔ̈u ë raan yeth, raan ee yiëth looi në kuur, ku tim, ku wëëth, ku ye keek lam në cuëër, Bɛ̈nydït aman läm de yiëth.’ “Ku abïï kɔc kedhie jɔ bɛ̈ɛ̈r an, ‘Amiin!’