Go bɛ thiëëc raandiäk an, “Thimon, wën ë Jona, nhiaar ɛn?” Petero piɔ̈u diu luɔi cï en e thiëëc raandiäk an, “Nhiaar ɛn?” Go lueel an, “Bɛ̈nydït, yïn ŋic këriëëc ëbɛ̈n, aŋic nɔn nhiaar ɛn yïn.” Go Yecu yɔ̈ɔ̈k an, “Nyuääthë amɛ̈lkï.”
Ku yɛn bï kakï aa riäär piny ke ya mit piɔ̈u, ku ja rɔt riäär piny aya në biäk de wëikun, ciɛk an, dït nhiëër nhiaar ɛn week ke yen aye nhiëërduön nhiaar wek ɛn tɔ koor.
Ku wook, wo cïï cït tëdïït ë kɔc, kɔc ë jam ë Nhialic riɔ̈ɔ̈k në biäk de wëu: jam yok lueel ee piɔ̈n yic yen aye wok e lueel, ku cït liem de Nhialic, ë Nhialic nɔm yen aye wo jam ë Kërtho yic.
“Awärjäŋ yen aye Nhialic! Yen aye Bɛ̈nydït! Awärjäŋ Yen aye Nhialic! Yen aye Bɛ̈nydït! Aŋic kë ë luiku ee kënë. Ku akɔɔrku bäk ŋic ayadäŋ! Na cuk löŋ ë Bɛ̈nydït dhoŋ kɔ̈u ee köölë, ke we näk wook!
Ku mïthke abä ke nɔ̈k abïk thou, ku abï ɣööt ke Nhialic ŋic kedhie, nɔn aa yɛn raan ee kɔc caath piɔ̈ɔ̈th, ku wɔi kë nu ee kɔc yiic thïn: ku yɛn bï raan ëbɛ̈n gäm kë rɔ̈ŋ ke luɔide week wedhie.