17 Löŋ cä lueel ë yapiɔ̈u aya, cä lueel ë ya wiël piɔ̈u? Ayï löŋ ë ya lueel, ee këde guöp en luɛɛl ɛn en, cït man en ë lööŋ kaarou an, “Ɣɛɛ, ɣɛɛ,” ku, an, “Ei, ei?”
Piŋ kë luɛɛl, Yɛn Bɛ̈nydït! Yɛn man tït ee nyuuthken lueel, nyuuthkɛn thiäŋ ë lueth. Ayek ee nyuuthkë lueel ku thelkï kɔckï wei në törden ku në lɛcden. Akɛ̈n keek tooc, ku akɛ̈n ke yɔ̈ɔ̈k bïk lɔ, ku acïn kë bïk kuöny kɔc taitai. Acä lueel, Yɛn Bɛ̈nydït.”
Miɛt ë wopiɔ̈ɔ̈th kï, an, jam ë yok yök ë wopiɔ̈ɔ̈th aye lueel an, yok cath ë piɔ̈n cïnic ruëëny ku ciɛthku në yic de Nhialic, wok aacïï rɛ̈ɛ̈r në pɛlënɔm de kɔc, ee dhuëëŋ de Nhialic piɔ̈u, en aa rëër wok ë piny nɔm, ku en aa rëër wok ë weyiic awärkï kɔc kɔ̈k
Ku yɛn ë lɔ në këde nyuuth cï a nyuööth, aguɔ wëlpiɛth lueel ë kenïïm wëlpiɛth aa cool ë guiɛɛr ɛn keek ë Juöör yiic, luɛɛl ë kɔc de naamden nïïm kapäc të cïn kɔc, nɔn bï en yiɛ̈n aa ɣɔ̈ric, yen kë luɔɔi, ayï ka cä looi ɣɔn nɔn ee kek ɣäär yiic ayadäŋ.
Ku cöök nu ë cök nïïm kedhie, wek mïthëkɔckuɔ, duökï ee kuëëŋ në paannhial, ayï piny nɔm, ayï të de en däŋ ë ye gutguut lueel. Të gäm wek, ke yak lueel an, “Ɣɛɛ”, ku të jai wek, ke yak lueel an, “Ei”, ke we cïï bï yiëk yiëth gääk.