luäkë ya bei në kɔc de nïïm këriëëc kɔɔrkï ëbɛ̈n ee pinyë nɔm. Luöiyë keek këtuc në nuɛɛn cï kueet ë biäkden, tɔ mïthken yök nuan rɔ̈ŋ ke keek ku dɔ̈ŋ biäk ke mïth ke mïthken.
Go Yecu yɔ̈ɔ̈k an, “Na kɔɔr nɔn bï yïn piɔ̈u dikëdik, ke yï lɔ, ɣaacë wëuku, ku miɔc kɔc kuanynyïïn, ku yïn bï dɛ wëu cï kueet paannhial, ku bä kuany a cök.”
Na wën, aacï Yecu kakë piŋ, ke jɔ yɔ̈ɔ̈k an, “Ee tök tei yen ŋoot ke dak yïn. Jɔ kaku ɣaac kedhie, ku tɛ̈kë ke kɔc kuanynyïïn, ke yïn bï dɛ wëu paannhial: ku jɔ bɛ̈n, kuany a cök.”
Ku acie yöŋ cän e guɔ yök en luɛɛl, ayï dik cän guɔ dikëdik: ku yɛn ŋoot ë ya cop këdäŋ, nɔn de en të bän e dɔm, yen aye kë ë dɔmë yɛn ë Kërtho Yecu aya.
Na cak kɔc e looi aya, ke këërkëër ë wec Nhialic akääc, ke cïï wiëëk, acï gäär kɔ̈u cöökë an, “Bɛ̈nydït aŋic kɔc cï aa kɔcke.” Ku cöökë aya an, “Raan ëbɛ̈n raan ee Kërtho cɔɔl rin ë nyaai ë luɔi de këracic.”