Ku të cï kek ater cak ku lɛ̈ɛ̈tkï, ke Paulo teŋ lupɔde, ku jɔ keek yɔ̈ɔ̈k an, “Ë riɛmdun tɔ̈u ë weyiëth, yɛn liu thïn, ëlë ënɔɔnë, yɛn bï lɔ tëde Juöör.”
Ë cïn raan ee yï biɔɔn në biäk de kuur koor yïn, tɔ rɔt ee raan piɛth duëërë kɔc cï gam täudu aa dɔmic, në jam, ku në rëër rëër yïn, ku nhiëër, ku wëi, ku gäm, ku ɣɛɛrëpiɔ̈u.
Cït nɔn e yï wëët ke jool kithiic ku thɛ̈ny de cin ë kɔc nïïm, ku wëët në kë de jön bï kɔc cï thou röt jɔt ë thuɔɔuwic, ku guiëër ë löŋ ee tɔ̈u athɛɛr.
Guɔ röl däŋ ë raan piŋ, röl bɔ̈ paannhial, lueel en, an: “Bäkï bei thïn, wek kɔckï! Ke we cïï bï mat në yen ëtök në karɛcke, ke we bï liu ë kakɛn riäk en yiic!