Acïï Bɛ̈nydït lueel an, “Tiëŋkï luɔi ye diëër ke Dhiɔn ke nïïm ɣääc! Ayek cath ke ke muk ke wuum nhial, ku yek kɔc math nyïïn ku ŋuakkï läk nyin, ku ceŋkï joth në ke kaam.
Në luɛl ë ye kek jam juëc ɣɔ̈ric lueel ë keliëp tei, në ŋɔ̈ɔ̈ŋ de ka ke yäc, ku në luɔi ë dhööm, en aye kek kɔc wëŋ, kɔc, an, bɛ̈nkï ë liŋliŋ në kɔc ee tɔ̈u ke ke wäc käŋ.
Ë luɔi cï juöör ëbɛ̈n dek në mɔ̈ndɛn ë agɔ̈th, agönh ë bïïyë bɛɛlde, ku meliik ke piny nɔm aake ye lɔ në yen, ku ajalɛɛp ke piny nɔm aake cï kuɛth ë wëu në juëc de kakɛn mit ee kɔɔr.”
Lɛc ee yen rɔt leec, ku kuɛth ee yen kuɛth ë kamit. Yen acït lɛ̈ŋ bä wek e leeŋ wëi ku dhiën bä wek e tɔ dhiau: Në luɛl ee yen e lueel ë yepiɔ̈u, an: ‘Yɛn rɛ̈ɛ̈r ke ya ye melik tik! Ku cä ye thuööm, ku yɛn cïï dhiëëu bï tïŋ anandï.”