Të lee köölë bɛ̈n, kɔc rɛ̈ɛ̈r në akɛɛth ke Pilithiin abïk lueel an, “Tiëŋkï kë cï rɔt luöi kɔc ye wok röt kan ë keek, bïk wo kony në melik de Athiriya! Buk be pïïr adï?”
Bɛ̈nydït cï Juda rɛɛc taitai? Man kɔc ke Dhiɔn? Eeŋö gëm Yïn wo bɔ̈ɔ̈tdïït cït ee kënë? Tëtök cïï wok duëër waar? Wok kɔɔr mät, ku acïn këpiɛth cï tuöl, wok ŋäth dem, ku ee riɔ̈ɔ̈cdït yen ee guɔ bɛ̈n.
Yɛn cï dhiëëu piŋ, cït dhiën de tiiŋ rɔ̈p, ee kiɛɛu cït kiɛɛu de nyan kaai. Ee kiɛɛu de pänydït de nyan de Dhiɔn, ee wëi gap nhial, ee yeciin riny ke lueel an, “Amawoou, yɛn cï thou! Abïk yɛn bɛ̈n nɔ̈k!”
“Tït acïk kɔckï kuöc wat në kë ye kek e lueel an, piɛth käŋ ëbɛ̈n. Ee yic, käŋ acïkï piɛth ëbɛ̈n! Kɔckï acïk päny de kur cï dhiap yïk, ku jɔ tït bɛ̈n ku rɔthkï kɔ̈u në kïn ɣer.
Tik, të kɔɔr en dhiëth, ee piɔ̈u dhiau nɔn cï köölde bɛ̈n: ku të cï en däk, ka cïï tuöcdepiɔ̈u wën be tak, në biäk de miɛt cï en piɔ̈u miɛt luɔi cï raan dhiëëth ë piny nɔm.
Ku ëtɛ̈ɛ̈n we bï ɣön ë Nhialic pïïr yök të ye amatnɔm de Nhialic yenɔm mat thïn, ke ke nöm athiɛɛi de Nhialic cït mïth kɛ̈i, kɔc cï gɔ̈ɔ̈r rin paannhial ku yek Nhialic töŋë lam, Bɛ̈nydït ee löŋ ë kɔc kën gam guïïr kedhie. Ku nu wëi ke kɔc ɣer piɔ̈ɔ̈th ë cï thou acï ke bɛ tɔ dikëdik.
Ka buk poth adï, të kën wok wonïïm riët kuɔɔnydïït de wëiyë. Ku Bɛ̈nydït guöpde Yen aa kɔn ee jamë luɛɛl, ku jɔ kɔc ɣɔn cï ye piŋ nyuöth wook nɔn yen yic.