Ku week, yak kɔc de ater në week nhiaar, ku yak ke luööi apiɛth, ku dhɛ̈nkï ke käŋ, ku cïn kë ŋäthkï, ke ariöpdun abï dït, ku we bï aa mïth ke Nhialic Awärjäŋ, ee piɔ̈u adhuɛ̈ŋ kekë kɔc cïn piɔ̈ɔ̈th ayï kɔc racpiɔ̈ɔ̈th.
Ku nɔn cä wek wepiɔ̈ɔ̈th tɔ ɣer në gäm cä wek yic gam në riɛl ë Wëidït, gäm cï we yiëk piɔ̈ɔ̈th nhiëër aa wek mïthëkɔckun nhiaar ë nhiëër cïnic lueth, ke we nhiaar röt arëët ë piɔ̈n ɣeric ëwic:
Duökï kërac ë puk nɔm ë kërac, ku lɛ̈t duökï ee puk nɔm ë lɛ̈t, acie yen, athiɛɛi yen abä wek e puk nɔm, luɔi ŋiɛc wek en an, ë luɔi bä wek athiɛɛi lɔ̈ɔ̈k lak, yen kë ë cöölë week ka.
Guɔ rɔt cuat piny ë yecök, an, ja lam. Go ya yɔ̈ɔ̈k, an, “Acie yen! Yɛn ee lïm wo yïn ëtök, ku ya lïm wokë mïthëkɔckun ëtök kɔc ee ya cäätɔɔ ee jam de Yecu döt: ye Nhialic lam!” Wëi ke guiëërëwël kek aye cäätɔ luel këde Yecu.