Yɛn jam cït man ë raan tei, në baŋ de kɔ̈c de guöpdun. Acït man cä wek ka ke wegup gäm cuɔlëpiɔ̈u abïk aa lïïmke, ku acäk ke gäm reecëlöŋ bïk löŋ aa rɛɛc, yen abï ciët gäm duɛ̈ɛ̈r wek ka ke wegup gäm piathëpiɔ̈u ënɔɔnë, abïk aa lïïmke, ke bï ɣɛɛrëpiɔ̈u bɛ̈ɛ̈i.
Cöök ciëën, mïthëkɔckuɔ an, Të de yen kak ee yith, tëde yen ka ye riëëu, të de yen ka ye tiiŋ yiic, të de yen ka lɔ wai, të de yen ka cï läkëläk, të de yen ka piɛth rin, na de piath nu, ku na de lɛc nu, takkï wenïïm ee kakë.
Yen acït rëër bä wek aa rëër në diëërkun ëtök, wek röör, abäk röt ŋic apiɛth, ku yak tik theek, ku yak muk ëmääth, cït man ë töny kɔ̈c, luɔi aa wek kɔc bï dhuëëŋ de pïïr lɔ̈ɔ̈k lak në keek ëtök, ke lɔ̈ŋduön aa wek lɔ̈ŋ ke cïï bï gɔ̈ɔ̈u.
Ago Debid këde Aɣimelek bɛ̈ɛ̈r, an, “Ee yic wok cï röt tiit në diäär, cït man yan e looi aköölnyïïn tëde yen të lan thïn. Wok ee ka cath në wook tɔ ɣeriic ëbɛ̈n, ayï të le wok tëdäŋ pei, ku ee köölë wok cï röt tiit aläl!”